کد مطلب:90285 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:131
اجل: گاه، هنگام، زمان، وقت، مرگ، هنگام مرگ، نهایت زمان عمر و اجل موعود است. كتب: نبشتن، نوشتن، حكم كردن خدای چیزی را، قضاء و تقدیر است. روح: روان و جان. فلاسفه قائل به سه امر شده اند، قلب، روح بخاری و نفس یا روح مجرد. روح بخاری مركب نفس است كه منشاء ادراكات كلیه و تعقلات است و ذاتا مجرد است و بدین ترتیب، روح حیوانی، برزخ میان قلب و نفس ناطقه است و واسطه در تعلق نفس ناطقه، به ابدان است و در مقام تعریف گویند: روح حیوانی، عبارت از بخار لطیف شفافی است كه منبع آن تجویف چپ قلب است و واسطه در تدبیر نفس است و روح انسانی، امر لطیفی است كه مستند عالمیت و مدركیت انسان [صفحه 115] است و راكب و متعلق به روح حیوانی می باشد. اجساد، جمع جسد: بدنها، تنها، جسمها و كالبدها است. طرقه عین: یكبار جنبانیدن پلك چشم، یك چشم بهم زدن است. شوق: آرزومندی، میل، رغبت، اشتیاق و جمع آن اشواق: آتشی است كه خدای تعالی، در دل اولیای خود برافروزد، تا آنچه در دل آنها از خواطر واردات و عوارض و حاجات است بسوزاند. ثواب: مزد، پاداش هر عملی نیك كه از بندگان خدای سرزند و در ازای آن، بنده استحقاق بخشایش و مزد اجر یابد. خوف: ترسیدن، بیم داشتن، بیمناك گشتن، انزعاج قلب و انسلاخ او از طمانینه و امن، بتوقع مكروهی ممكن الحصول تالم النفس من المكروه المنتظر و العقاب المتوقع بسبب احتمال فعل المنهیات و ترك الطاعات است. عقاب: جزای گناه و عمل بد كسی را دادن، شكنجه دادن، اسم مصدر عذاب، شكنجه. و اگر نبود مدتی كه خداوند برای اهل تقوا نوشته است، جانها و ارواح آنان در این كالبد خاكی، به اندازه ی یك چشم به هم زدن استقرار نداشت، به دلیل شوق به ثواب و ترس از عقاب. شرح: برای توضیح بیشتر، نخست به معانی شوق، انس، خوف و خشیت اشاره نموده، [صفحه 116] بحث را دنبال می كنیم.
«و لولا الاجل الذی كتب الله لهم لم تستقر ارواحهم فی اجسادهم طرفه عین شوقا الی الثواب و خوفا من العقاب.»
صفحه 115، 116.